The best of the rest. Mads Pedersen en Filippo Ganna toonden hun hoogvorm onderweg in de E3. De ene stak het vuur zelf aan de lont, de andere bewees nog maar eens zijn weerbarstigheid. Toch moesten beiden het hoofd buigen voor een "monsterachtige" Mathieu van der Poel. "Ik dacht in de achtervolging echt: f*ck", klinkt het bij het podiumduo.
Bekkentrekken, beuken, maar botsen op Mathieu van der Poel.
Mads Pedersen en Filippo Ganna waren tijdens de langgerekte finale van de E3 lange tijd de compagnons de route van de Nederlandse winnaar. Die eerste opende op de Taaienberg zelf de wedstrijd.
"Ik sprak er gisteren nog over met de ploegleiding", vertelt Pedersen over zijn move. "Ze steunden me en vertelden dat ik daar niet gewoon moest volgen, maar zelf mijn kans moest gaan."
En zo geschiedde, zo vormde er zich een monsterentente tussen het trio. "En iedereen wilde ook effectief werken, dat maakte het leuk om de koers daar zelf in handen te nemen."
Op de Paterberg nam Pedersen weer het initiatief en deed Van der Poel schijnbaar pijn, maar breken deed de Nederlander niet.
"Ik hoop dat hij daar wel in de pijn-zone zat, ja. Ik was te gefocust om achterom te kijken, maar ik wilde dat rotding alvast zo snel mogelijk oprijden."
Hoeveel energie me dit gekost heeft? Te veel. Ik kon wel wenen.Filippo Ganna
Toch moesten beiden hun meerdere erkennen wanneer Van der Poel op de Oude Kwaremont zelf zijn ultieme versnelling plaatste.
"Het werd er snel duidelijk dat hij van een ander niveau was, daar toonde hij echt zijn klasse", vertelt Pedersen.
"Hij ging vanaf de voet meteen zeer hard. Op een bepaald moment kon ik zijn wiel dan ook niet meer houden. En hij is zó sterk eenmaal hij een gaatje heeft. Het is tegenwoordig onmogelijk geworden om dan nog op hem terug te keren."
Welk gevoel blijft dan achter in het hoofd van de tweede beste in koers? "Eerlijk, ik ben vooral blij en voel dat het vormpeil aanwezig is", vertelt hij met een grote glimlach. Ik had goede benen en dit is veruit het beste resultaat in deze race voor mij. Uiteindelijk door een monster geklopt worden, is ook oké."
F*ck
Ook Filippo Ganna (3e) was bevoorrechte getuige van de nieuwe masterclass van Van der Poel, die hem net zoals in Milaan-Sanremo enkele jaren van zijn leven heeft gekost.
"Hoeveel energie me dit gekost heeft? Te veel", grapt hij. "Ik wilde hen wel volgen op de Kwaremont, maar het was zó hard. Mijn gewicht is ook niet ideaal voor zo'n beklimming."
Daarna kreeg de specialist nog de kans om terug te keren op Pedersen en/of Van der Poel in de golvende eindfase, maar ook daar beet de Italiaan zijn tanden stuk op het duo.
"Ik ging echt volledig in het rood en moest me de laatste kilometers echt pushen. Ik kan het gevoel in mijn benen zelfs niet beschrijven. Ze stonden helemaal in brand. Toen ik zag dat het dan nog 30 kilometer was, dacht ik echt: f*ck. Ik wilde wel wenen."
"Of er een manier is om Van der Poel te kloppen? Ik zou het wel willen, maar in deze races is hij gewoon wereldklasse. Ik hoop het in Roubaix wel te doen, natuurlijk."
De volgende opdracht van Ganna is Parijs-Roubaix, al lijkt de kans bestaande dat hij met deze vorm toch nog wat rammelt met zijn programma. "Ik ben alvast blij met het gevoel en deze prestatie. Het was enorm zwaar, maar we hebben voor een show kunnen zorgen."
