Wout van Aert houdt "voetjes op de grond", maar ziet tijdrit als nieuwe kans: "Zullen moeten zien hoe ik hersteld ben"

Wout van Aert "the day after".

"Heel moe" stond hij vandaag de pers te woord. "Ik ben gisteren heel diep gegaan", vertelde Van Aert nog over zijn zege van gisteren. Dankzij de rustdag kreeg hij wat extra tijd om daarbij stil te staan. 

Maar toch ging de blik al snel naar morgen. Dan wacht er een tijdrit van net geen 29 kilometer. Deze voormiddag ging Van Aert die al eens verkennen. "Het is een nieuwe kans om een mooi resultaat te behalen. Maar we zullen wel moeten zien hoe ik hersteld ben."

Het parcours moet Van Aert wel liggen, bekent hij zelf. "Het is een tijdrit voor echte specialisten. Enkel de start is wat technisch." Van Aert schuift de favorietenrol wel van zich af. "Tarling is de favoriet", is Van Aert stellig.

In Albanië ging de tijdrit niet zoals gepland, maar daar speelde de ziekte die Van Aert voor de Giro had opgelopen waarschijnlijk een groot deel mee. Gisteren toonde Van Aert dat zijn benen opnieuw beter zijn, al wil hij niet gaan zweven.

"Groeien in een grote ronde is een mooi gezegde, maar het is moeilijk om de vinger erop te leggen of dat echt zo is of je minder snel kapot gaat. Ik denk dat ik wel beter aan het worden ben, maar ik voel me niet zo goed dat ik ineens terug mijn beste benen heb."

Met een ritzege op zak kan Van Aert de rest van deze Giro wel met een geruster gemoed afwerken. "Ik hou mijn voetjes op de grond, maar kan wel met een heel leuk gevoel verder kijken naar de rest van de Giro."

Het was onze reporter ter plekke Renaat Schotte al opgevallen gisteren bij de zege. Heel Italië schreeuwde Van Aert vooruit naar de zege. Heeft hij zelf een verklaring voor die gunfactor?

"Mijn telefoon is ontploft. Het voelt enorm goed om zo veel positieve berichten te krijgen. Ik wil iedereen bedanken die aan mij gedacht heeft."

"Een deel van die gunfactor zit misschien in het feit dat ik vaak de underdog ben. Soms zijn mensen daar meer fan van dan van iemand die vaak wint. Omdat het misschien al lang niet meer gelukt was, dan gunnen de mensen je iets meer."

"En verder ben ik altijd mezelf. Ik denk dat ze dat wel appreciëren."

Gisteren liet Van Aert zich nog een opmerkelijke uitspraak ontvallen. "Ik voel me nog jong, maar word toch een dagje ouder. De jonkies proberen te kloppen, is geen evidentie." Wat bedoelde hij juist met die uitspraak?

"Ik ben 30 jaar. Dat is in wielertermen bij de tweede helft van het peloton. Het is schrikwekkend dat ik aan het koersen ben tegen renners die toen ze geboren werden zoals Isaac del Toro gisteren (geboren in 2003), ik al wedstrijden aan het rijden was. Er komt al opnieuw een nieuwe generatie aan."

Nog even terug naar Van Aert zelf dan. Hij liet de Strade Bianche de afgelopen jaren links liggen, maar won toch een Giro-rit over dezelfde wegen. Is dat een teken om het geweer de komende jaren van schouder te veranderen?

"Het was geen makkelijke keuze om de Strade niet te rijden. Na gisteren is het nog meer een bevestiging dat het een koers is waar ik een doel van wil maken."