Veelvraat Mads Pedersen bedankt Wout van Aert: "Het is een eer om tegen hem te strijden"

Op een finish zoals de Monte Berico is timing cruciaal. Dat had Mads Pedersen als geen ander begrepen. "Een kwestie van instinct", legde hij zelf uit.

"Ik moest op rechts openen", vertelde hij over zijn nieuwe machtssprint. "Ik ging wat vroeger aan dan ik gewild had, maar na zo'n harde dag kan dat geen kwaad op zo'n aankomst. Iedereen zijn benen staan dan in brand."

Pedersen zat in de slotfase ook in een zetel dankzij de aanval van ploegmaat Mathias Vacek. "We probeerden te winnen met hem. Hij had de toestemming van de ploegleiders."

"Hij verdient dat gewoon en met een beetje meer twijfel in het peloton had hij het kunnen volhouden. Voor ons was het ideaal, want wij hoefden niet te jagen."

Het peloton kwam terug en Pedersen maakte het af. Het is zijn 4e zege in deze Giro. Zo zit hij op schema om de 6 rozen van Tadej Pogacar vorig jaar (minstens?) te evenaren.

"Ik ben nu vooral tevreden met deze zege en de punten voor de maglia ciclamino. Rome is nog ver. Ik ben overweldigd, want dit is een gekke Giro voor mij. Waar dit dan eindigt? In Romé, hé."

Bij onze Renaat Schotte moest Pedersen lachen toen hem werd voorgeschoteld dat België toch weer een beetje zal rouwen. "Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik geniet gewoon van de strijd met Wout van Aert."

"Hij is zo'n klassevolle renner. Het is een eer om tegen Wout te bikkelen. Ik wil hem bedanken voor de gevechten, nu en in de toekomst."

"Ik zag dat Wout een foutje had gemaakt op die klim waar Ineos doortrok, of hij stond er toch geblokkeerd. Ik zat zelf ook wat ver, maar hij moest een gat dichten en dat heeft wellicht krachten gekost."

Pedersen won, ook al was het voor hem kantje boord, gaf hij toe. "Maar als je niet probeert, dan win je niet. We hebben ons plan supergoed uitgevoerd en afgemaakt."

"Elke zege is speciaal, het maakt niet uit de hoeveelste het is. Je mag zoiets nooit als vanzelfsprekend beschouwen. Ik ben trots, want ik moest echt wel alles geven."